Doorgaan naar hoofdcontent

Hulplijn - heenrit deel 3

Zoals eerder geschreven, verliep het eerste deel van onze heenrit behoorlijk vlot, zeker omdat we aan ons proefstuk toe waren voor een lange elektrische rit in een voor ons nieuwe auto. Die 2de nacht reden we vanuit Poitiers met bijna volle batterij verder richting Bordeaux, niet langs autostrade maar via weg die parallel liep, over Niort en Saintes. We hadden voldoende marge aan kilometers tot het laadpunt dat we voor ogen hadden. Blij maar eigenlijk ook moe bereikten we een laadpaal die perfect gelegen was om een dutje te doen, in mooie omgeving voor een camping. Deze paal was van 'MobivE' en niet meteen gewillig. De app downloaden lukte, dan kregen we een code maar het opladen wilde maar niet starten.

We hebben nog een tijd staan proberen en besloten toen de hulplijn te bellen die vermeld stond. Na een behoorlijke wachttijd werden we via telefoon op weg geholpen maar ondertussen bleek de code die we via mail ontvingen niet meer te werken. We hebben nog even geprobeerd en stelden vast dat we hier ondertussen al een uur stonden. We besloten het bij deze laadpaal op te geven en naar het volgende laadpunt te rijden: we hadden immers marge. Daar aangekomen zuchtten we toen we zagen dat dit een laadpaal was van hetzelfde type... Het lukte ons weer een code aan te vragen, maar ook dan moesten we de hulplijn bellen.  Aan de wachttijd af te leiden, waren we niet de enigen met problemen... De vrouw aan de lijn heeft ons wel heel goed en geduldig verder geholpen. Zij kon met onze code vanop afstand de laadpaal in werking zetten, of dat zou toch moeten. Helaas moest ze het gesprek van ruim 20 minuten besluiten met de veronderstelling dat er iets mis was met de laadpaal, dat die niet genoeg kracht had ofzo. Op dat moment waren we beiden echt al 2 zombies, met nood aan slaap. Even overwogen we hier gewoon een dutje te doen en morgen verder te bekijken hoe en waar we zouden opladen, maar dat zou voor weinig gemoedsrust zorgen.

Het was voorbij 3u 's nachts. We reden dus verder, op weg naar een Lidl nabij Bordeaux. Als we zuinig reden, konden we dat net halen. En warempel, we passeerden nog een 3de laadpaal van het type MobivE. We zijn heel even gestopt met de ijdele hoop hem aan de praat te krijgen, maar hadden echt geen zin opnieuw de hulplijn te bellen... Al onze hoop ging naar de Lidl. We kregen meermaals de waarschuwing dat onze batterij wel erg laag stond maar we haalden de parking van de Lidl. Alleen.... daar stond helemaal geen laadpaal! Dat waren we in onze naïeve hoop vergeten checken...We hebben ons dan veilig geparkeerd voor een bakkerij. Kurt is de omgeving nog eens te voet afgestapt om te zien of er toevallig toch niet ergens op dit grote winkeldomein een laadpaal stond. Wat alles nog meer stressy maakte: ook onze gsm's bleken bijna plat. Ik had nog 4% batterij. Als mijn gsm zou uitvallen, moesten we wachten tot de bakker open ging. Maar mijn gsm hield het uit. Ik belde de hulplijn van Partago op. Wat een opluchting om even in het Nederlands ons probleem uit te kunnen leggen en de geruststellende woorden aan de andere kant dat hij dit in Frankrijk ook al had voorgehad. Ik kreeg het nummer van VAB en ook daar een vriendelijke stem. Tegen 5u zou er iemand komen om ons naar de dichtsbijzijnde laadpaal te takelen. Opgelucht konden we dan toch een uurtje slapen. Alles kwam goed. No worries.

En de takeldienst kwam inderdaad. De arme man was voor ons uit zijn bed gezet. Zijn eerste woorden: 'Maar daar staat toch een laadpaal!', wijzend naar punt zo'n 100m verderop. Wij, de slaap nog uit onze ogen wrijvend, begonnen al te twijfelen. Zo stom konden we toch niet geweest zijn, dat we daar gewoon over gekeken zouden hebben? Hij gebood ons tot daar te rijden ( dat lukte nog). Het bleek geen laadpaal maar een carwash te zijn. Opluchting bij ons, maar het ochtendhumeur van de takelman beterde er niet op. Kordaat gebood hij Kurt om de takelwagen op te rijden en heel brut is hij zo met ons tot een nabijgelegen laadpaal gereden. Onze hartslag ging alweer omhoog toen het weer hetzelfde type laadpaal bleek te zijn waarmee we al 3 keer eerder bot vierden. We vroegen de takelman daarom te wachten tot het lukte. Dat was met veel gegrommel en iets in het Frans van: 'Heel ecologisch, straks moet ik jullie op een takelwagen helemaal terug tot in België rijden... '  Zoals verwacht, lukte het dus weer niet vanzelf, zeker niet met zijn hete adem in onze nek. Weer de takelwagen op en hij zei dat hij dan wel naar de Toyota garage zou rijden. Wij probeerden nog de suggestie te doen van de Ikea in Bordeaux, maar daar had hij geen zin in. Bij de Toyotagarage bleek helemaal geen laadpaal te zijn en dan is hij beginnen rijden in een richting verder weg van Bordeaux. Uiteindelijk heeft hij ons gedropt in een dorpje St. Savin aan een laadpaal van uiteraard weer hetzelfde type. Hij zei dat we onze plan nu maar moesten trekken en is vertrokken. 'Merci et bon journee' heb ik hem nog op mijn vriendelijkst nageroepen. Warre en Lotte begrepen het niet. Dat was toch een heel onbeleefde mijnheer? Inderdaad, maar zelf het goede voorbeeld geven, kan geen kwaad ;-)

We stonden daar dus met ons vieren, aan een laadpaal rond 6u in de ochtend. Voordeel was dat die man nu niet op onze vingers stond te kijken. Kurt was eigenlijk echt groggy maar heeft nog eens rustig alle stappen doorlopen en dan heb ik nogmaals de hulplijn gebeld. De man aan de lijn heeft ons weer stap voor stap goed geholpen. Ik heb hem wel gezegd dat het toch niet normaal is dat dit al de 5de laadpaal op een nacht was waar we voor stonden en we nooit zonder hulplijn verder konden. Uiteindelijk startte het laden, maar viel die weer uit. Nee! Toen heeft die paal dus een stamp gekregen. Dat hielp toch al even de frustratie kanaliseren. Stilaan begonnen we het door te hebben: het bleek heel belangrijk te zijn dat de deur niet meer open ging zodra het laden was gestart. De mijnheer aan de lijn bleef rustig wachten ( onze telefoonrekening zal behoorlijk zijn) en jawel, deuren toe en het opladen kon beginnen. De laatste stap ging voor ons slapende hoofd nu even te snel zodat we vergaten eerst uit de auto te halen wat we nodig hadden. Het was immers geen snellader, dus zouden we op dit vroege uur even in dit dorpje moeten blijven. Een stoeltje, een kussen, een boek, wat eten of drinken, de opladers van onze gsm en een rol toiletpapier waren handig geweest voor een gestrand gezin. We hebben ons dan zo maar tegen een muurtje gezet en gewacht tot de bakker en wat later een cafeetje open ging. Na een uur opladen durfden we dan toch de koffer open te doen. Dat bleek geen  invloed te hebben op het laden. We hadden het gewoon niet eerder gedurfd omdat de schrik er zo in zat dat er weer iets zou onderbroken worden. Om dit lange verhaal wat korter te maken: We hebben ons frisse moed en een koffie ingedronken in dat cafeetje en konden onze reis zonder nieuwe problemen verder zetten.

In Saint-Paul-les-Dax is het ons zelfs zonder hulplijn gelukt een laadpaal van MobivE in werking te stellen. We weten nu hoe we ze moeten temmen: rustig blijven, code aanvragen, klep laadpaal openen én weer sluiten, auto sluiten, opladen maar. We weten niet goed wat we nu van dit type laadpaal moeten denken. Positief is dat ze op aangename plaatsen staan en dat je vriendelijk geholpen wordt aan de telefoon. Maar ligt het nu aan ons of is het gebruiksgemak toch wat omslachtig omdat je die hulplijnen zo nodig hebt? Misschien hadden we vooraf beter een laadkaart voor dit type aangevraagd. Maar zoals ik al eens eerder schreef: dat is dus een moeilijkheid in Frankrijk, dat in elke streek wel andere types zijn en je dus veel kaarten zou nodig hebben als je niet met de apps wil werken.  Na deze bewogen dag beseffen we: de rode loper voor wie groen wil rijden ligt anno 2020 nog niet overal uit...

Reacties

  1. Heel interessant om lezen. Frustrerend dat die systemen nog steeds niet 100% compatibel zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je reactie!

Populaire posts van deze blog

Deel je ervaring en vergroot je handafdruk...

infostand op 'Planeet Heist'   deel je ervaring en vergroot je handafdruk Met handen en voeten... Met autodelen verklein je behoorlijk je ecologische voetafdruk . Wij ervaren dat zelf niet eens als inboeten aan luxe maar juist als meer comfort, want naast klimaatwinst sparen we ook geld en ruimte voor de deur én hebben we een hele menukaart aan mobiliteitskeuzes waaruit we à la carte kunnen kiezen. Voor ons gezin dus dubbele winst. Minstens even belangrijk en nog fijner is het vergroten van je handafdruk . We kunnen elk op zich ons eigen kleine best doen voor de planeet, maar wie daarbij ervaringen deelt met anderen, vergroot ook zijn / haar handafdruk. Onderzoek toont aan dat dit minstens zo belangrijk is! In gesprek gaan met een vriend, vriendin, collega, buur,... over jouw ervaringen zal mensen sneller inspireren dan louter pure informatie of feiten geven. 'Vertel je persoonlijk verhaal' is daarom ook één van de tips die vzw Klimaatcontact meegeeft in hun workshops

Meesurfen met de jongerenbus naar Spanje

'Meesurfen' met de bus om op surfvakantie te gaan... Dit jaar gaan we met het gezin op surfvakantie naar Spanje (Zarautz), aan de Atlantische Oceaan iets voorbij de grens met Frankrijk. Het is een vakantie met de Belgische organisatie 'Boardx', waarbij meerdere mensen op hetzelfde moment naar dezelfde (surf)bestemming gaan. Daarom leek een vorm van gemeenschappelijk vervoer ons een logische keuze. Zeker omdat we de 2 weken tijdens ons verblijf ook geen auto nodig hebben. We blijven voornamelijk aan zee en voor uitstapjes naar bv. San Sebastian of Bilbao is het openbaar vervoer in Spanje goed geregeld. Na wat navraag blijkt er een makkelijke en relatief goedkope manier te zijn om op onze bestemming te geraken: We kunnen als gezin gewoon 'meesurfen' met de jongerenbus van Boardx. Voor de jongerenvakanties legt Boardx standaard een bus in. Ook voor familievakanties specifiek gericht op éénoudergezinnen zit een busreis in de prijs inbegrepen. Voor de 'gewone&#

Overzicht van alle autodeelmogelijkheden in Aarschot

Overzicht van alle autodeelmogelijkheden in Aarschot.       (prijzen laatst aangepast op 19 september '23 ) Een eigen wagen kost veel geld, neemt veel ruimte in en staat doorgaans 97% van de tijd stil. Fossiele uitstoot moeten we vermijden waar het kan, maar een elektrische auto zelf aankopen kost nog meer. Autodelen biedt zowel voor jou als voor de samenleving een grote financiële besparing en ecologische voordelen. Op dit moment zijn er op grondgebied Aarschot zes elektrisch deelwagens actief: Eén van Pashuysen Share en vijf van Cambio . Er loopt ook een campagne voor burgercoöperatie Partago om nog een zevende deelwagen bij op de kaart te zetten. Verder kunnen burgers uiteraard hun eigen wagen delen met buren, bv. via Cozywheels. Zo zijn er 2 beschikbaar in buurgemeente Begijnendijk. Ook via Dégage! kan je een particuliere wagen delen. Hieronder probeer ik alle info overzichtelijk in tabellen te gieten. Je betaalt het gebruik van een deelwagen per gereden kilometer (daarin z