Hoop is optimisme met opgestroopte mouwen # Way To Go wijsheden dag 13

Hoop is een interessant woord. Ik merk dat niet iedereen er dezelfde betekenis aan geeft.  

Leo Bormans, geluksonderzoeker en auteur van o.a. 'The World Book of Happiness' en 'The World Book of Hope', omschrijft 'hoop' als 'optimisme met opgestroopte mouwen'. Die omschrijving heb ik altijd onthouden. Het gaat niet om naïef denken dat iets goed komt of passief aan de kant een goede afloop verwachten. 'Met opgestroopte mouwen' houdt iets actiefs in én een vastberadenheid vanuit een geloof in wat je doet.

Via Leo Bormans ontmoette ik 7 jaar geleden ook Quadir Nadery, een vader geboren en opgegroeid in Afghanistan, op de vlucht met vrouw en kinderen. Wat betekent 'hoop' voor hem? 'Waar een wil is, is een onderweg', leerde ik van hem. 

In het boek 'De knikkers van Qadir', dat hij samen met Leo Bormans schreef, kan je lezen welke verschrikkingen hij in zijn leven meemaakte. Maar ook over de drijvende kracht die hem steeds op de been hield, en hoe er ook geluk op zijn pad kwam, in de vorm van helpers onderweg. Op zijn beurt helpt hij ook weer anderen, soms is dat door zijn verhaal te vertellen.

Een boek dat ik wel twee keer achter elkaar las omdat er ik er zoveel wijsheid in vond, is 'Actieve hoop' van Joanna Macy en Chris Johnstone.  'Hoe de chaos onder ogen zien met onvermoede veerkracht en creativiteit', is de ondertitel. Actieve hoop is een levenshouding die gaat over hoop zijn en de gewenste verandering zelf leven. Geprikkeld door de mooie inzichten uit het boek deed ik mezelf ook een weekend 'actieve hoop' cadeau, gegeven door Inge Vermeire en Ewoud Monbaliu. Nieuwsgierig? Voor een omschrijving van dit weekend verwijs ik naar de mooie linkedin-post van Marleen Denef. Beter kan ik het niet samenvatten.

 

tekening opgebouwd tijdens weekend 'Actieve hoop'

De tekening in mijn eigen woorden uitgelegd:

Alles begint met een waardering en dankbaarheid voor het leven op aarde. Dat is stap 1, de wortels van de bloem. De blaadjes van de bloem, stap 2, bestaat erin om het verdriet en andere gevoelens toe te laten. Je moet de pijn gevoeld hebben maar er wel door ademen. Stap 3, de bloem, is dan met nieuwe ogen kijken (gewassen door tranen zoals dat zo mooi gezegd wordt). Nieuwe ogen is relatief: het kan juist met een blik van oude wijsheid zijn. (klinkt mss wat vaag zo, maar het gaat erom dat je kansen en perspectief ziet denk ik). Stap 4 is zijn de zaadpluisjes: weer op pad gaan, je hart volgen. De weg tekent zich al wandelend. Je weet niet hoe, maar wel waar naartoe. En cruciaal daarbij: wetend dat je niet alleen bent, dat alles met alles VERBONDEN is, en dat humor, speelsheid, creativiteit en verbeelding bij dit alles ontzettend belangrijk zijn!