Wij delen ons verhaal over (elektrische) deelmobiliteit

Een blogpost in kerstsfeer... Een ster volgen die de weg wijst, dat kan ook de 'Way To Go' zijn... ;-) Als die ster de weg naar eenvoud en verbondenheid toont, is dat een waardevolle weg... 'En waar de sterre bleef stille staan' vertelt het verhaal van drie mannen: Suskewiet, Pitje Vogel en Schrobberbeek. Op kerstnacht besluiten ze om verkleed als driekoningen een buit bij elkaar te zingen. Ze hebben het zelf niet breed, maar door een wonderlijke ontmoeting in een woonwagen, delen ze alles met het koppel en hun pasgeboren baby die in nog grotere armoede verkeren.  De drie mannen volgen de ster niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Het verhaal vertelt op volkse wijze over menselijke zwakheden en spirituele groei. De ster is niet alleen een gids, maar ook een symbool voor hoop, berouw en verlichting. Het bekende verhaal van Felix Timmermans’ bevat een universele kerstsymboliek: door te delen vindt men waarde vreugde. 'Sharing is caring', zou dat in deze tij...

  We zitten vaak 'in ons hoofd' en gaan er daarom meestal van uit dat we de meeste beslissingen of keuzes hoofdzakelijk ;-) rationeel maken. Dat is niet zo. Keuzes worden eerder gevoelsmatig gemaakt, op basis van tal van factoren die in ons onderbewustzijn meespelen. bron: https://anitaschelling.nl/ken-je-ijsberg-en-kies-zelf/ Dat gegeven is belangrijk om weten als je in gesprek gaat met anderen over bv. klimaat, deelmobiliteit of nog wat anders, waarbij je hoopt de ander te kunnen inspireren. Weet dat een feitendiscussie over cijfers, grafieken, complexe info,... eigenlijk weinig tot geen zin heeft. Basisinfo is voldoende. Vertel vooral jouw persoonlijke verhaal, jouw ervaringen, jouw bezorgdheden. Pas als je iemands hart meehebt, kan het hoofd volgen. Het grootste bewijs hiervan is dat we allemaal weten wat schadelijk is, wat ongezond is, wat niet goed is,... voor onszelf, de ander en/of de wereld. En toch komen we in verhouding niet even snel tot de juiste handelingen. Daar...

Deze quote over 'de weg tekent zich al wandelend' gebruikte ik enkele jaren geleden ook al een keertje op dit blog.  Ik vind het een heel waardevolle raad: Ergens aan beginnen is de eerste en belangrijkste stap als je een doel of richting voor ogen hebt. Een gedetailleerd plan is niet nodig, wél vertrouwen. Al gaandeweg komt op je pad wie of wat je nodig hebt... In mijn blogposten rond 'Way To Go wijsheden' van dag 1 'dans de as uit je kompas' en van dag 10 'zonder plan maar met vertrouwen'   vertel ik hier ook over.  

Samen geraak je verder. Voor mij is kiezen voor gedeelde mobiliteit een voorbeeld van van deze Afrikaanse wijsheid. Om samen uit de mobiliteitsknoop te geraken, moeten de juiste prioriteiten gesteld worden, in het gezamenlijk belang: veilige voet -en fietspaden, degelijk openbaar vervoer en een inclusief systeem van deelmobiliteit. Zo geraken we met meer mensen veel verder, en dat op een duurzame manier.      

Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal. - Albert Einstein Verbeelding wordt soms mogelijk te eng geïnterpreteerd als fantasie, als fictie,... En inderdaad, in je dromen kan je overal naartoe. Maar, het belang van verbeelding reikt verder dan dat... Het belang van de unieke vaardigheid van mensen om zich iets te kunnen verbeelden, werd me pas helemaal duidelijk na het lezen van het boek 'Sapiens' van Yuval Noah Harari. Uit dat boek heb ik onthouden hoe verbeelding de homo sapiens meer kans tot overleven gaf dan de homo neanderthalensis. Doordat je je iets kan voorstellen dat er nog niet is, kan je iets ontwerpen dat nog niet bestaat, kan je anderen vertellen wat je bedoelt zonder dat je het kan tonen, kan je samenwerken. We kunnen dit unieke talent dus beter ten goede gebruiken.  

  Ik ga deze uitspraak in zijn sterkte laten zoals ze is. Het is een uitspraak die je een seconde doet stilstaan. Je beseft snel dat er waarheid in zit. Die wringt met wat ons opgedrongen is: 'Mijn auto, mijn vrijheid', toch? Ik hou van zulke uitspraken die even de bestaande denkkaders door elkaar schudden, om dan op zoek te gaan naar nieuwe. Gedeelde mobiliteit is daar eentje van, een Way To Go ;-) Ik vond het heel boeiend om op te zoeken wie deze André Gorz precies was en wat hij in 1973 schreef over de maatschappelijke impact van de auto en hoe die onze maatschappij heeft overgenomen.  Hier een stukje: " Het ergste aan auto’s is hun gelijkenis met kastelen of villa’s aan zee. Het zijn luxegoederen die uitgevonden werden voor het exclusieve genot van een zeer rijke minderheid. In concept en aard waren ze nooit voor de gewone bevolking bestemd, dit in tegenstelling tot de stofzuiger, de radio of de fiets, die hun gebruikswaarde blijven behouden zodra iedereen er een heeft...